"In mijn ogen is iedereen die iets moois of eigens creëert kunstenaar"
Vandaag in beeld: Hilda Hofstra, schilderes.
Wanneer ben je begonnen met schilderen?
Dat is 26 jaar terug. Ik was werkloos en ik verveelde me, toen ben ik gaan schilderen. Ik ging op les en dat vond ik toen zo leuk dat het een passie van mij geworden is. Het creatieve zat er al vroeg in, mijn eerste baan was bij een fotograaf. Ik liep altijd met een camera te sjouwen, die waren toen best zwaar, niet te vergelijken met de modellen van tegenwoordig. Ik mocht ook alle fototoestellen uitproberen. Zodoende was ik van plan om naar de fotovakschool te gaan. Maar omdat ik dan moest verhuizen naar Den Haag is dit niet doorgegaan. Fotografie is ook altijd een hobby van mij gebleven.
Wie of wat is jouw grootste inspiratiebron?
Ik maak heel veel foto's en ik reis veel. Dat materiaal gebruik ik dan om het thuis te verwerken in mijn schilderijen. Ik vind het heel fijn om exposities en musea te bezoeken. Ik ben wel erg geïnspireerd door van Gerard van der Weerd, Sonja Bruggen, Margreet Boonstra en van de oude meesters vind ik Mauve erg mooi.Heb je een atelier?
Ik heb zelf een werkruimte, maar dat is ook de gezamenlijke hobbykamer. Grote werken kan ik daar niet maken. Ik ben autodidact, in het begin had ik wel vaak les. Dat heeft me veel techniek en inzichten opgeleverd die je toe kunt passen. Het is niet mijn beroep, dat vind ik wel een voordeel. Ik ben daarom wat vrijer in wat ik maak. In mijn ogen is iedereen die iets moois of eigens creëert kunstenaar. Of het nou een beeld of sieraad is. Wat mooi is, is heel variabel en rekbaar. Er kwam eens iemand bij mij thuis die een schilderij wilde kopen. Dat was een schilderij dat ik zelf wilde overschilderen omdat ik niet helemaal tevreden was. Hoeveel ik schilder nu ik met pensioen ben verschilt heel erg. Het ene moment schilder ik veel en het andere moment heeft het een pauze. Wel ga ik ieder jaar met een groep uit het hele land een week eropuit om te schilderen en inspiratie op te doen. Dat is geweldig, we werken dan als bezetenen.
Wat is jouw ervaring met Montmartre?
Het is altijd heel leuk en gezellig, je ontmoet altijd bekenden. Als ik in Nederland ben probeer ik er naartoe te gaan, meestal als bezoeker. Ik doe nu voor de derde keer mee. Het is altijd succesvol en je voert leuke gesprekken over kunst.
Waar ben je het meest trots op in je werk?
Er is een aantal dingen waar ik trots op ben. In mijn wijk in Beijum hangt een groot schilderij van spelende kinderen, dat is door mij gemaakt. Ik zou het zelf op de gevel moeten schilderen, maar ik heb nogal hoogtevrees. Omdat meer kunstenaars er wat gingen maken, moesten ze dan wel heel veel hoogwerkers huren. Toen is het gelukkig op een aluminiumplaat afgedrukt. Ook heb ik een grote wandschildering gemaakt in de gang van een bejaardentehuis. Dat werk was zo groot, 4 bij 5 meter, dat ik geen afstand ervan kon nemen. Ik moest dan in de lift staan om te kunnen zien hoe het werk er van een afstand uitzag. Dat was een hele leuke klus.
Wat zou je jonge kunstenaars willen meegeven?
Wees lief voor jezelf en vooral niet te perfectionistisch. Het kan je opbreken als je het jezelf te moeilijk maakt. Als je met plezier en passie bezig bent en in die flow zit dan gaat het vanzelf. Mijn mooiste schilderijen maak ik heel snel en vaak met verf wat ik over heb van mijn "echte" schilderij. De spanning is er dan af en mijn ervaring is dat als het niet mooi hoeft, het dan lukt. Neem ook afstand van je werk. Dat is een goede manier om naar je werk te kijken. Neem tips en adviezen ter harte, maar pas ze alleen toe als je je er goed bij voelt.
Wat zijn je wensen voor de toekomst?
Vooral op deze manier doorgaan, dat ik gezond blijf en dat ik nog heel lang kan schilderen. Het moet fysiek allemaal kunnen natuurlijk. Grappig feitje, ik ben een klein beetje kleurenblind. Ik heb een staaroperatie gehad en daarna pakte ik de verkeerde kleuren. Daar moet ik dan echt op letten, maar het is ook wel weer leuk, je eigen kleurenpalet.
Heeft de coronacrisis jouw werk veranderd?
vond je het leukste in het lesgeven?
Maar mijn beroep was heel iets anders, ik was bedrijfleidster van een kledingwinkel. Op een dag kwam ik thuis, ik was helemaal gefrustreerd. Ik dacht, hier ben ik toch niet voor in de wieg gelegd, dit is toch niet waarom ik hier ben? Ik voelde me wanhopig en vroeg aan God om een teken. Die nacht droomde ik dat ik een grafmonument had gemaakt van glas. Er zaten rode klaprozen in verwerkt. De zon scheen er doorheen en de klaprozen weerspiegelden op het graf. Mensen voelden zich verdrietig, maar ze kregen ook een warm gevoel van het beeld omdat de overledene van erg klaprozen hield. Ik werd wakker en ik dacht, kan dit? Kun je mensen op deze manier troost bieden? Toen ben ik midden in de nacht gaan Googelen en zo ontdekte ik dat het inderdaad kon. Toen wist ik, dit wil ik gaan doen! Nu heb ik alweer 5 jaar mijn bedrijf, de tijd gaat snel. 
Erik verzamelt kunstenaars uit binnen en buitenland. Hij organiseert achtweekse exposities bij MicksArt Collectief. We hebben doorlopend bijzonder werk van tussen de 30 en 40 kunstenaars in onze galerie. Ook mijn atelier is aan het verhuizen naar de galerie. Door corona is het fijner om in een grotere ruimte klanten te ontvangen. Ondertussen zijn we ook dealer geworden van Borowski, Orrefors en Kosta Boda. We zijn blij dat deze prachtige glasobjecten nu bij ons verkrijgbaar zijn. Het zijn eyecatchers en collectors items. We zijn een tijd dicht geweest, maar we merken nu dat mensen ons weer weten te vinden. Normaal geef ik ook de workshop: ´Customize your own bag´. Deelname kan bij individuele inschrijving of voor een groep. Deelnemers bepalen dan het leer, de kleur, de grootte en indeling van een tas. Het is vooral een leuke dag, met een hapje en drankje erbij. Aansluitend op de workshop neem ik van iedereen een pakketje mee en zet de tas professioneel in elkaar. Zodra het weer kan krijgt dit een vervolg. 1 op 1 kan er gelukkig al wel weer een afspraak gemaakt worden. 
Klopt het dat je bent begonnen met je tassen door een droom die je had? 
